poród w domu

Po 1,5h urodziłam tak jak chciałam – u siebie i po swojemu. Położne dojechały jak już wychodziłam z basenu z Małą na rękach. Opowiem Wam moja trzecią przygodę.  Po pierwszych dwóch traumatycznych porodach wiedziałam, że trzeci będzie w domu. Na samą myśl o szpitalu trzęsą mi się mięśnie, a serce dostaje ataku paniki.  To był już 42 tc, o 1 w nocy poczułam pierwsze skurcze. Ucieszyłam się ogromnie, bo ile ciąża może trwać?  Mimo, iż cała ciążę czułam się wyśmienicie…

Poród okazał się dla mnie przeżyciem bardzo dzikim. Ból nie był tak intensywny, jak się spodziewałam. Dużo gorzej wspominam wizyty u dentysty z podstawówki. Wszyscy zachwycali się główką, a ja zażądałam stanowczo Snickersa. Czułam, że opadam z sił. Ugryzłam może 2 kęsy i w silnym skurczu urodziła się cała Simona. Zupełnie nie przesadzę, jeśli powiem, że bardzo bałam się porodu. Wizyta u koleżanek matek (Simona jest moim pierwszym dziecięciem) i wielogodzinne rozmowy zostawiały w mojej pamięci tylko pojedyncze zdania w…

Zobaczyć ten mały piękny Pyszczek – to jest rekompensata każdego bólu! 15.03.2016 i witamy się ponownie – jak obiecałam.  Dziś mija 16 dni odkąd na tym świecie pojawił się nasz Tolek. Czwarte dzieciątko, drugi synek.  Tolo – upragniony i „tak długo” wyczekiwany braciszek swego rodzeństwa! Termin porodu Tolka z usg wypadał nam na Dzień Kobiet. Fajna data – pomyślałam sobie, że miły prezencik mały mężczyzna zrobi mamusi.  Ostatnie usg wskazało, że syn – pokaźne dziecię – może wyskoczyć nawet ze…

Małgosia urodziła się w pęcherzu. Położna jedyne, co zrobiła, to asekurowała ją i podała z wody na mój brzuch. Nie przebiła pęcherza. Wszystko działo się tak jak powinno, naturalnie, własnym tokiem. Dziś Zuzia ma prawie 4 latka a Bartosz prawie 2. Miesiąc temu, 4 marca urodziła nam się Małgosia. Jak już wspomniałam – lubimy dzieci. I lubimy rodzić je w domu!  Kiedy przestałam regularnie karmić Bartosza piersią, wróciła moja płodność, ale tylko po to, żeby zaowocować.  Nasze starsze dzieci rodziły…

Ludzie mówili swoje, a my uśmiechaliśmy się i robiliśmy swoje. Zuzię, pierwsze dzieciątko zaplanowaliśmy szybciutko po ślubie.  Nigdy wcześniej ani później nie borykaliśmy się z podjęciem decyzji „rodzimy w domu, czy w szpitalu”. W ogóle nie istniał dla nas taki dylemat. Zupełnie jasne było to, że dzidziuch w brzuchu chorobotwórczy nie jest, toteż nie było potrzeby myśleć o porodzie jako jakimś szpitalnym zabiegu. Temat został błyskawicznie ogarnięty, już na początku ciąży zabukowałam sobie czas Marii – jak się później okazało…